در بزرگ‌داشت شانزدهم آذر، روز دانشجو
هم‌میهنان، دانشجویان،
در پی شبیخونی که امپریالیست‌های جهان‌خوار در اوج پیروزی به جنبش ملّی کردن صنعت نفت زدند و دولت مصدق بزرگ را سرنگون کردند، مردم ایران بی‌درنگ به ایستادگی و کوشش جانانه‌ای روی آوردند.
در روند این تکاپوهای آرمان‌خواهانه، در روز شانزدهم آذر یکهزاروسیصدوسی‌ودو، که کودتاچیان خود را برای پیشواز یکی از اربابان بیگانه آماده می‌کردند، برق غیرت نسل جوان درخشیدن گرفت و رویداد خونین دیگری بر دل تاریخ این سرزمین خدایی ثبت گردید. آن روز، به دستاویز برقراری آرامش، یکان‌های سرکوبگر بیشتری به میدان آورده شد و سراسر دانشگاه تهران، حتی کلاس‌های درس اشغال گردید؛ و سرانجام، این نماد دانش‌اندوزی و پژوهشگری را به رگبار گلوله بستند و سه رزمنده‌ی جوان، مصطفی بزرگ‌نیا، مهدی شریعت رضوی، و احمد قندچی، دانشجویان دانشکده‌ی فنی، را به خاک و خون کشیدند.
از آن پس، بزرگ‌داشت شانزدهم آذر، که به حق «روز دانشجو» نام گرفت، در همه‌ی مرکزهای آموزش عالی میعاد درخوری گردید برای نمایش‌های پرخاشگرانه در برابر استبداد وابسته‌به‌استعمار و گسترش پیکارهای رهایی‌بخش ملّی و بیست‌وپنج سال تمام، تا انقلاب بیست‌ودوم بهمن یکهزاروسیصدوپنجاه‌وهفت، بی‌هیچ وقفه‌ای دنباله یافت.
با درهم‌شکستن جدول ارزش‌های انقلاب و پاگرفتن انحصارگری، این کانون‌های نگه‌داشت فروزه‌های فرهنگی به گونه‌ی نخستین آماج واپس‌گرایی مورد یورش قرار گرفتند و سال‌ها از هر گونه فراگیری و بالندگی شایسته دور ماندند. با این همه، دانشجویان بیداردل هیچ گاه نقش سرنوشت‌ساز خود را از یاد نبردند و از هر فرصتی برای ستیز با اهریمن یکه‌تازی بهره جستند و، به‌ویژه در سال تحصیلی گذشته و کنونی، بارها و بارها، با بلند کردن بانگ اعتراض خویش و نادیده گرفتن جو خفقان‌آمیز، به کارآوری‌های صنفی و سیاسی پرداختند و دیوارهای بلند ترس و نومیدی را فروریختند و باز هم به گونه‌ی پیشاهنگان رزم ضدسلطه نمایان شدند.
گرچه دشواری‌های بسیاری، چون کمبود استادان شایسته، افت آشکار سطح آموزش و پرورش، شهریه‌ی گزاف، هزینه‌تراشی‌های نابجا، نداشتن ابزار کار، خوابگاه، سالن غذاخوری، و جایگاه‌های ورزشی به اندازه‌ی بایسته، بی‌بهرگی از بیمه‌های اجتماعی، هر یک سهم بزرگی در افزایش ناخشنودی دانشجویان دارد؛ ولی اصلی‌ترین انگیزه‌ی آن‌ها در کردارهای اعتراضی نشان دادن ناسازواری نسل جوان با روند یکه‌تازی، حصر آزادی‌های فردی و اجتماعی، و نبود عدالت همگانی می‌باشد.
اینک، در آستانه‌ی برپایی خیمه‌شب‌بازی انتخابات پنجمین دوره‌ی مجلس شورای اسلامی، که جز ترفند تازه‌ای در راستای نگه‌داشت پایه‌های لرزان قدرت سردمداران جمهوری اسلامی تلقی دیگری ندارد، سنگین‌ترین وظیفه‌ی دانشجویان، افزون بر خودسازی، جلوداری تلاش برای رهایی ایران از ورطه‌ی هولناک کنونی است.
حزب ملت ایران، با ستایش از پایداری‌های دانشجویان در برابر تهاجم دژخویانه‌ی گروه‌های فشار، از همه‌ی این جوانان آزاده می‌خواهد، با بهره‌گیری از یادمان شکوهمند شانزدهم آذر و بزرگ‌داشت روز دانشجو، با همه‌ی نیرو، به بازسازی انجمن‌های صنفی بپردازند و سهم بسزایی در شکل سازمانی دادن به جنبش خواستار مردم‌سالاری بر عهده گیرند. باشد که، با زنده‌داشت اسطوره‌ی همبستگی همگانی، ایران دیرینه‌سال در سامانی نو به یکپارچگی و آزادی و آبادی رسد.
پیروز باد ملت، برقرار باد همبستگی دانشجویان.
دبیرخانه‌ی حزب ملت ایران