خجسته باد «روز بنیاد»
هم‌میهنان، همرزمان،
ایران به گونه‌ی گهواره‌ی یکی از پربارترین فرهنگ‌های جهان ملت‌ها در دویست‌ساله‌ی گذشته با هجوم‌های گوناگون امپریالیست‌ها روبه‌رو بوده، ولی هیچ گاه از مبارزه بر ضد استعمار و استبداد بازنایستاده است.
در گیرودار جنگ جهانگیر دوم، که همه‌ی بخش‌های میهن زنجیرشده‌ی ما به اشغال ارتش‌های بیگانه درآمد، جنبش رهایی‌بخش مردمی درون‌مایه‌ای نو و سازنده‌تر پیدا کرد. این جنبش جدید نه تنها در زمینه‌ی سیاسی بیان‌کننده قاطع «موازنه‌ی منفی» بود و از هر نوع گرایش به قدرت‌های سلطه‌گر دوری می‌جست؛ بلکه در خط نگه‌داشت فرهنگ ایرانی، که آموزش‌های والای اسلامی عنصر بنیادی آن است، قرار گرفت.
در رابطه با چنین جنبش ریشه‌داری، گروهی از جوانان میهن، که به دنبال ویران‌سازی‌های اشغالگرانْ در لابه‌لای برگ‌های تاریخ دیرپای ایران آرمان‌های مردمی را بازشناسی می‌کردند، با گرد‌همایی‌هایی چند، در شامگاه پانزدهم شهریورماه یکهزار‌وسیصدوبیست‌وشش سازمانی را که بعد نام «مکتب پان‌‌ایرانیسم» یافت بنیاد نهادند.
به‌راستی این سازمان با همه‌ی کوچکی در شمار نخستین سازمان‌هایی بود که در کشورهای استعمارزده ندای ملت‌گرایی دردادند و راه بازگشت به خویش را در بحبوحه‌ی افسون‌های غربزدگی گشودند. سپس، در سال‌هایی که نهضت ملّی همچون رودخانه‌ی شکوهمندی از دل تاریخ ایران سرچشمه گرفت، «مکتب»، که جویبار پرجوش‌وخروشی از همان خاستگاه بود، بی‌دریغ بدان پیوست. بخش عمده‌ی پرورش‌یافتگان «مکتب» به خاطر ایفای نقش شایسته‌ی خود در جریان نهضت ملّی و برای آنکه پاسخگوی همه‌ی خواست‌های تاریخی و اجتماعی ایرانیان باشند «حزب ملت ایران» را در یکم آبان‌ماه یکهزاروسیصدوسی پایه‌گذاری کردند.
این حزب در دوران پرفرازونشیب نهضت ملّی ایران به پیروی از رهبری خردمندانه‌ی مصدق بزرگ همواره در صف مبارزان با دستگاه استبداد وابسته‌به‌بیگانه سرسختانه ایستاد و، پس از کودتای بیست‌وهفتم مردادماه یکهزاروسیصدوسی‌ودو، با داشتن کوشش‌های ویژه‌ی خود در «نهضت مقاومت ملّی ایران» و در جبهه‌ی ملّی ایران، به همگامی با دیگر سازمان‌های سیاسی استقلال‌طلب و آزادی‌خواه ادامه داد.
در سال‌های افزونی اختناق و شدت سلطه‌ی امپریالیست‌ها بر میهن، با اینکه آسیب‌های فراوانی بر سازمان و نیروهای انسانی آن وارد آمد، هرگز صحنه‌ی نبرد با دشمنان مردم را ترک نکرد و، با گسترش پیکارهای رهایی‌بخش ملت ایران، که اعتقادهای دینی توان‌افزای آن بود، برای استقرار حاکمیت ملّی، به یاری چند حزب، نخست، «اتحاد نیروهای جبهه‌ی ملّی ایران» را ساخت و سپس سازمان جدید «جبهه‌ی ملّی ایران» را پدید آورد و، در تلاش‌های یکپارچه‌ی ایرانیان، که به رهبری امام خمینی برای واژگونی «نظام سلطنتی» انجام گرفت و انقلاب اسلامی ملت ایران را به پیروزی رساند، شرکت صمیمانه جست. حزب ملت ایران با اعتقاد راسخ به اینکه «جمهوری اسلامی» چنان نوع حکومتی است که می‌تواند دربرگیرنده‌ی بیشترین بخش از خواست‌های تاریخی ایرانیان باشد و قدرت آن را دارد که استقلال کامل کشور را همراه با همه‌ی آزادی‌های فردی و اجتماعی مردم تأمین نماید و روابط اقتصادی جامعه را به‌راستی دگرگون کند و به شیوه‌های استثماری پایان بخشد، در همه‌پرسی یازدهم فروردین‌ماه یکهزار‌وسیصدوپنجاه‌و‌هشت به برقراری آن رأی داد و اکنون نیز با همه‌ی نیرو به دفاع از دستاوردهای انقلاب برخاسته است.
وابستگان حزب ملت ایران در «روز بنیاد»، که همواره آن را خجسته می‌دارند، در پیشگاه آفریدگار پاک و در برابر مردم آزاده‌ی این سرزمین پیمان می‌سپارند، تا جان در بدن دارند، جدول ارزش‌های انقلاب را پاسداری و در راه آزادی و آبادی ایران کوشش کنند.
حزب ملت ایران، با اینکه در حرکت نوین خود در خط سازندگی‌های آرمانی و سازمانی گام برمی‌دارد، یک بار دیگر همه‌ی حزب‌ها و سازمان‌های سیاسی را فرامی‌خواند که، به رغم انحصارطلبی و اخلالگری‌ها، در یک «اتحاد بزرگ» برای حفظ جمهوری اسلامی ایران در برابر توطئه‌ی امپریالیست‌ها و ارتجاع زخم‌خورده‌ی داخلی شرکت جویند و با حفظ همبستگی هر چه بیشتر دشمن را سرکوب کنند.
انقلاب اسلامی ملت ایران به حکم رسالت تاریخی خود باید در چهارگوشه‌ی جهان به پشتیبانی از جنبش‌های ضدامپریالیستی ملت‌ها برخیزد و به‌خصوص وظیفه دارد مردمی را که در پیوندهای ناگسستنی با دیگر ایرانیان هستند و در آن سوی مرزهای قراردادی کنونی برای رهایی از زیر ستم به‌پاخاسته‌اند یاری دهد. اتحاد بزرگ همه‌ی نیروهای وفاداربه‌انقلاب بی‌شک می‌تواند در انجام این وظیفه‌ی تاریخی، که وابستگان حزب ملت ایران سالیان دراز است در تدارک آن به‌سرمی‌برند، سهم اساسی داشته باشند.
فزون‌تر باد همبستگی همه‌ی نیروهای انقلابی ایران، فرخنده باد «روز بنیاد»، سرآغاز راستین شناخت نیازهای ملّی.
دبیرخانه‌ی حزب ملت ایران
