سفر نگرانی‌آور
هم‌میهنان،
برای دومین بار در چند ماه گذشته، وزیر خارجه‌ی جمهوری اسلامی راهی امارات متحده‌ی عربی شد تا، به گفته‌ی خود، «پیام دوستی دولت جدید ایران» را به شیخ زایدبن‌سلطان آل‌نهیان، رئیس آن کشور، برساند؛ اما خبرگزاری‌های گوناگون گزارش می‌دهند که سفر وزیر خارجه‌ی جمهوری اسلامی به همراه هیئتی بلندپایه برای بررسی داعیه‌های خلاف حق سردمداران این کشور استعمار‌ساخته نسبت به سه جزیره‌ی ایرانی بوموسی، تنب بزرگ، و تنب کوچک می‌باشد.
به کسانی که دست‌اندرکار سیاست خارجی جمهوری اسلامی در این برهه از زمان هستند باید گوشزد کرد، در قلمرو سیاست ملّی و تمامیت ارضی هیچ کشور آزادی، گفت‌و‌شنود و بده‌بستان با بیگانه جایی ندارد. سه جزیره‌ی نام‌برده در سراسر تاریخ بخشی از ایران دیرینه‌سال بوده و، اگر چند صباحی به اشغال لشکریان امپراتوری بریتانیا درآمده‌اند، برای هیچ یک از شیخ‌نشینان عرب، که خود هم‌زمان زیر سیطره‌ی آن جهان‌خوار غارتگر قرار داشته‌اند، حقی پدید نمی‌آورد.
خوب است یادآوری گردد حتی پیش از اینکه هفت شیخ‌نشین ناچیز کناره‌ی جنوبی خلیج فارس با رهنمود و پشتیبانی اربابان انگلیسی خود به کشورسازی بپردازند و نام «امارات متحده‌ی عربی» را یدک کشند، سه جزیره‌ی بوموسی، تنب بزرگ، و تنب کوچک از اشغال بیگانه درآمده و درفش سه‌رنگ شیروخورشیدنشان ایران در آن‌ها بر‌افراشته شده بود.
از آن هنگام تا کنون، هم پیش و هم پس از انقلاب، چه بسیار کارهای آبادانی در هر سه جزیره انجام گرفته و در تقسیم‌بندی‌های کشوری نیز جای سزاوار خود را یافته‌اند و اینکه شیخ سلطان‌بن‌محمد القاسمی، حاکم شارجه، در گوشه‌ی کوچکی از ابوموسی «مالکیت شخصی» دارد به هیچ وجه نمی‌تواند دستاویز داعیه‌های ناسازوار با حق حاکمیت ملّی ایران گردد.
خوش‌بختانه، اکنون هم، به‌رغم حضور و دخالت‌های نابجای ارتش‌های امپریالیستی در خلیج فارس، نیروهای سلاحدار کشور از آرایش پدافندی بایسته‌ای در این گذرگاه آبی و جزیره‌های ایرانی آن برخوردارند و جایی برای طمع‌ورزی‌های هیچ بیگانه‌ای باقی نمی‌گذارند. بدین گونه، سفر نگرانی‌آور وزیر خارجه‌ی جمهوری اسلامی به امارات متحده‌ی عربی به بهانه‌ی «بسط مناسبات دوستی» به‌کلی دور از سود و صلاح ملّی می‌باشد و هر قرارومدار پنهان و آشکاری که طی آن گذارده شود و خدشه‌ای به تمامیت ارضی کشور وارد آورد نزد ایرانیان کمترین اعتباری ندارد.
دبیرخانه‌ی حزب ملت ایران