سی‌وپنج سال پیکار خستگی‌ناپذیر
خجسته باد «روز بنیاد»
هم‌میهنان، همرزمان،
در هنگامه‌ای فضیلت‌سوز، که حیثیت ذاتی بشر در این سرزمین به‌سختی آسیب دیده است، دگربار «روز بنیاد» فرارسیده و یک سال بر زندگی پرفرازونشیب حزب ملت ایران افزوده می‌شود.
سی‌وپنج سال پیش، در گیرودار جنگ جهانگیر دوم، که سراسر ایران به اشغال لشکریان بیگانه درآمده بود و قدرت‌های سلطه‌گر در شکل‌های گوناگون ثروت‌های خدادادی این نیاخاک را چپاول می‌کردند، گروهی از جوانان آرمان‌خواه با برداشتی تاریخی از زندگی اجتماعی ملت خود در شامگاه پانزدهم شهریور یکهزاروسیصدوبیست‌و‌شش سازمانی را که مدتی بعد «مکتب» نام گرفت پی افکندند. این کار پرارج درست در زمانی انجام شد که جنبش رهایی‌بخش ملّی از پی گسستی گذرا درون‌مایه‌های سازنده‌تر یافته بود و به رهبری «مصدق»، این رزم‌آور دیرپا، می‌رفت تا درگیری ریشه‌داری را با امپریالیست‌های جهان‌خوار و نوکران بی‌آزرم آن‌ها در ایران‌زمین آغاز کند.
چهار سال بعد، که نهضت ملّی به اوج رسیده و استعمار پیوندگرفته‌بااستبدادوارتجاع زخم‌های کاری خورده بود، بخش عمده‌ی پرورش‌یافتگان «مکتب» به دور از غربزدگی در راستای بازگشت به فرهنگ خودی قرار گرفتند و برای برآوردن نیازهای تاریخی و اجتماعی ایرانیان در یکم آبان یکهزار‌وسیصدوسی حزب ملت ایران را پایه‌گذاری کردند.
از آن پس، این حزب آرمان‌خواه با پیروی از جهان‌بینی ملت‌گرایانه به نبردی وقفه‌ناپذیر با نیروهای اهریمنی روی آورد و در سال‌های سیاه اختناق همه‌گاه در میان مردم ماند و سرانجام، در انقلاب بیست‌ودوم بهمن یکهزار‌وسیصدو‌پنجاه‌و‌هفت و واژگونی نظام سلطنتی وابسته‌به‌بیگانه، از هیچ تلاشی بازنایستاد.
با افسوس بسیار، این پیروزی درخشان دیری نپایید و پافشاری در به کار بستن برنامه‌های واپس‌گرایانه آن انقلاب بزرگ را، که از درآمیختگی ایرانیگری و اسلام‌باوری جوشیده بود، به بیراهه کشاند و باز هم حاکمیت ملّی به خطر افتاد.
در چنین ورطه‌ی هولناکی، حزب ملت ایران از پی سی‌وپنج سال ایستادگی و کوشش در برچیدن بساط سلطه‌گری با وظیفه‌ی سنگینی روبه‌روست که بی‌هیچ هراسی از عملکردهای خشونت‌آمیز و قانون‌شکنانه‌ی نظام حاکم با همه‌ی توان به انجام آن برخواهد خاست.
اکنون، هستی ایران و دستاوردهای انقلاب در گرداب نابودی غوطه‌ور است و تکلیف ملّی ایجاب می‌کند تا به روند پیکارهای رهایی‌بخش برای زنده‌داشت مردم‌سالاری شتابی تازه داده شود؛ بی‌آنکه فراموش گردد فرجام نبرد میهنی چه اندازه سرنوشت‌ساز است و هرگز نباید گذارد برخوردهای درون‌کشوری از توان جنگاوران جبهه‌ها بکاهد و به دشمن بیگانه فرصت بهره‌برداری دهد.
حزب ملت ایران از همه‌ی زنان و مردان و همه‌ی گروه‌های اجتماعی و همه‌ی سازمان‌های سیاسی وفاداربه‌جدول‌ارزش‌های‌انقلاب می‌خواهد که با نو کردن اسطوره‌ی «اتحاد بزرگ» برای زدودن واپس‌گرایی، این آفت هر گونه پیش‌روندگی، به پا خیزند و میهن به‌خون‌تپیده‌ی خود را در استقلال ملّی و آزادی‌های فردی و اجتماعی و عدالت همگانی بازسازی کنند.
برافراشته باد درفش ملت‌گرایی، برقرار باد جدول ارزش‌های انقلاب.
دبیرخانه‌ی حزب ملت ایران
