نماينده‌ی کميسيون حقوق بشر در تهران
سران جمهوری اسلامی که بارها از پذيرش نماينده از سوی کميسيون حقوق بشر سازمان ملل متحد برای بررسی چگونگی وضع حقوق انسانی در ايران سر باز زده و خود را بی‌نياز از داوری بين‌المللی وانمود می‌ساختند، سرانجام به سفر رينالدو گاليندوپل، بازرس ويژه‌ی نهاد ياد شده به ايران تن در دادند.
براساس توافق قبلی رينالدو گاليندوپل و همراهانش قرار است روز شنبه سی‌ام دی‌ماه به تهران بيايند و بنا بر آنچه که کمال خرازی نماينده‌ی جمهوری اسلامی در سازمان ملل متحد وعده داده است، می‌توانند به همه جا رفت‌وآمد و با هرکس که بخواهند گفتگو کنند و گزارش‌های خود را بر پایه‌ی رويدادهایی که در ايران می‌گذرد تهيه نمايند.
اجلاس شش هفته‌ای کميسيون حقوق بشر سازمان ملل متحد نيز در روز يکشنبه هشتم بهمن ماه تشکيل می شود و بررسی وضع حقوق بشر در جمهوری اسلامی و رسيدگی به گزارش رينالدو گاليندوپل در دستور کار آن قرار دارد.
در آستانه‌ی سفر بازرس کميسيون حقوق بشر سازمان ملل متحد، پس از گذشت نزديک به يازده سال از انقلاب بيست‌ودوم بهمن در برخورد با حيثيت ذاتی انسان از سوی کارگزاران جمهوری اسلامی چنان فضای تيره‌ای پديد آمده که نشانگر سلطه‌ی ديدگاه‌های واپسگرايانه و شيوه‌های يکه‌تازانه در کشور است.
هيچ گزارش درستی از چگونگی دادرسی‌ها و نيز آمار روشنی درباره‌ی شمار زندانيان و اعدام‌شدگان با صادر کردن حکم‌های فرمايشی در سال‌های گذشته تاکنون انتشار پيدا نکرده و روند دستگيری‌های بيجا و شکنجه دادن و به کام مرگ افکندن مردم زير عنوان‌های گوناگون دنباله دارد.
در لابه‌لای خبرهای روزانه، اعدام‌های جمعی زير نام مبارزه با قاچاق مواد مخدر، بريدن انگشتان دست مردم زير نام مبارزه با دزدی، گردن زدن مردان و سنگسار کردن زنان زير نام مبارزه با فساد در برابر ديدگان مردم به فراوانی يافت می شود.
هسته‌های گزينش در دانشگاه‌ها، وزارتخانه‌ها و کارخانه‌ها و همچنين بخشش سهميه‌ی ويژه برای آموزش و پيدا کردن کار به نورچشمی‌ها، امکان‌های نابرابری را در ايران فراهم آورده که برخلاف نخستين حق بشر برای بهره‌گيری از زندگی است.
بر روی‌هم اکنون در ايران «حقوق ملت» در قانون اساسی که تا اندازه‌ای در بردانده‌ی آزادی‌های فردی و اجتماعی درخور حيثيت انسانی است، به‌کلی پايمال گرديده و جان و هستی و شرف مردم از هيچ امنيتی برخوردار نمی‌باشد و زمامداران اين سرزمین، شيوه‌ی کشورداری خود را تافته‌ای جدابافته و بی‌همانند جلوه می‌دهند که به لحاظ جنبه‌ی دينی، جای هيچگونه وارسی را برای هيچ‌کس و هيچ نهادی، درونی و يا بيرونی، نمی‌گذارد.
در چنين هنگامه‌ای که سانسور همه‌ی رسانه‌های گروهی را زير سيطره دارد و ترس از پی‌آمدهای هرگونه روشنگری، مهر خاموشی بر بسياری لب‌ها زده است، گمان نمی‌رود که بازرس ويژه‌ی کميسيون حقوق بشر سازمان ملل متحد بتواند آگاهی‌های بايسته برای گزارش به‌دست آورد.
به نقل از گزارش خبرهای هفته